O chorobie :: objawy anginy :: diagnostyka :: leczenie anginy
 
Angina jest stanem zapalnym błony śluzowej gardła, nierzadko z zajęciem tkanki limfatycznej gardła (zapaleniem migdałków podniebiennych), wywołanym zakażeniem lub podrażnieniem.
 
W przypadku zapalenia wirusowego okres wylęgania wynosi od 1 do 6 dni, natomiast okres zakaźności od 1 do 2 dni przed wystąpieniem objawów oraz do 3 tygodni po wystąpieniu objawów. Gdy występuje zapalenie paciorkowcowe okres wylęgania wynosi od 12 godzin do 4 dni. Okres zakaźności kończy się 24 godziny od rozpoczęcia skutecznej antybiotykoterapii lub przynajmniej 7 dni po ustąpieniu objawów, gdy nie stosowano antybiotyków.

 
Objawy

Zapalenie paciorkowcowe (angina ropna) charakteryzuje się nagłym początkowym silnym bólem gardła i bólem podczas połykania, bólem głowy i czasem bólem brzucha. Schorzeniu towarzyszą nudności i wymioty, gorączka powyżej 38st.C, zapalenie gardła i migdałków podniebiennych  (czerwona błona śluzowa i obrzęk), wyraźne skupiska wydzieliny ropnej na powiększonych migdałkach, powiększone węzły chłonne szyjne. Nie występuje kaszel i nieżyt nosa (katar).
 
Zapalenie wirusowe to ból gardła, ból głowy, ból mięśni i stawów, niewielka gorączka, zapalenia gardła, zapalenie spojówek, zatkany nos, chrypka, czasem wyraźne owrzodzenia jamy ustnej lub biegunka.
 
 

Diagnostyka

Stosuje się szybkie testy na obecność antygenu paciorkowca a materiał pobierany jest z gardła – wymaz. Druga metoda to posiew wymazu z gardła i migdałków. Wykonuje się go gdy nie jest możliwe wykonanie szybkiego testu. Wymaz pobierany jest z obu migdałków i tylnej ściany gardła.
 
 

Leczenie

Leczenie objawowe polega na przyjmowaniu dużej ilości płynów oraz odpoczynku.
W przypadku farmakoterapii antybiotykami (z wyłączeniem zakażenia wirusowego) anginy paciorkowcowej stosuje się: penicylinę fenoksymetylową, cefalosporynę 1. Generacji, penicylinę benzatynową  lub antybiotyk makrolidowy (u chorych z nadwrażliwością na penicylinę typ 1.)

Źródło:

Szczeklik A. red., Choroby wewnętrzne. Stan wiedzy na rok 2011. Medycyna praktyczna, Kraków 2011.
Herold G., Medycyna wewnętrzna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000.