Znieczulenie zewnątrzoponowe (blokada lędźwiowa nadoponowa). Pozbawia czucia dolną połowę ciała w związku z tym jest często stosowane podczas porodu. Procedura polega na wstrzyknięciu miejscowo działającego środka znieczulającego przez cewnik do przestrzeni między więzadłami łączącymi części kostne kręgosłupa i workiem opony twardej, która okrywa płyn mózgowo rdzeniowy i rdzeń kręgowy.

Zalety i funkcje znieczulenia zewnątrzoponowego

• wyłącz bodźce bólowe na poziomie i poniżej
• nie wyłącza zdolności motorycznych
• skurcze macicy podczas porodu mogą dalej trwać
• znieczulenie stosowane we wczesnej fazie porodu przy rozwarciu szyki na 5 cm
• pozostawiony cewnik umożliwia powtarzanie lub podawanie w trybie ciągłym przez pozostały czas trwania porodu

oraz

• wykorzystywane do zabiegów chirurgicznych w okolicy miednicy oraz kończyn dolnych
• wykorzystywane do zabiegów ginekologicznych

Wymagania i słabe strony znieczulenia zewnątrzoponowego

• wymaga doświadczonego anestezjologa
• może działać nieprawidłowo blokując niektóre nerwy np. po jednej stronie ciała
• część leku może przedostać się do płynu mózgowo rdzeniowgo (może spowodować spadek ciśnienia tętniczego u matki)
• konieczne jest leżenie w łóżku, żeby nie przemieścił się cewnik
• zwalnia proces porodowy, może być konieczne podanie oksytocyny dla poprawienia skurczów
• częściej występuje konieczność nacięcia krocza i zastosowania kleszczy lub próżnociągu

Autor: Marcin Goleń
Bibliografia

• C.Ammer. Endcyklopedia zdrowia kobiety A-Z. Klub dla Ciebie. Warszawa, 2003.
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Znieczulenie_zewn%C4%85trzoponowe