Zmiany powieki widoczne mogą być już po 30 roku życia. Związane jest to z delikatną strukturą anatomiczną powiek oraz okolicy oczodołowej na którą nakłada się ekspansja mięśni mimicznych. Wpływ mają także uwarunkowania genetyczne i środowiskowe.

Plastyka powiek jest bardzo popularnym i efektywnym sposobem ich odmłodzenia. Jego zakres uwarunkowany jest stopniem zmian w poszczególnych strukturach anatomicznych powiek. Najczęściej polega on na usunięciu nadmiaru wiotkiej skóry, częściowej resekcji lub przemieszczeniu przedziałów tłuszczowych, plastyki mięśnia okrężnego oka i przegrody oczodołowej. W przypadku znacznej wiotkości powieka napinana jest w płaszczyźnie czołowej poprzez częściowe jej skrócenie z wypełnieniem paska tarczki i przyszycia jego do okostnej bocznej ściany oczodołu. W zabiegach estetycznych wymagających korekcji skóry stosowane są cięcia przebiegające w miejscach w których blizna jest najmniej widoczna. Na powiece górnej cięcie przeprowadza się w fałdzie powiekowym natomiast na powiece dolnej pod brzegiem rzęsowym. Plastyka z dostępu od strony skóry pozawala na łatwe usunięcie jej nadmiaru a także ułatwia chirurgiczną interwencję w okolicę kąta bocznego powiek i środkowego piętra twarzy.

Natomiast u osób u których korekcji wymagają tylko uwypuklające się przedziały tłuszczowe i nie stwierdzamy nadmiaru skóry powiek bardzo dobrą metodą jest przeprowadzenie zabiegu od strony spojówki. W odmładzająch zabiegach chirurgicznych okolicy oczodołowej należy także zwrócić uwagę na ustawienie łuków brwiowych, które w przypadku wiotkości tkanek okolicy czoła mogą w znacznej mierze przysłaniać powieki. W takich przypadkach zabieg polega na odpreparowaniu tej okolicy od kości czaszki, uniesienie tkanek ku górze i wykonaniu plastyki skóry.

Ostateczny estetyczny wynik operacji uzależniony jest od wielu czynników. Prawidłowa kwalifikacja pacjentów, precyzja, staranność daje w dużym stopniu możliwość osiągnięcia satysfakcji zarówno przez pacjenta jak i lekarza. Wykonując operacje estetyczne należy także wziąć pod uwagę zakres zmiany wyglądu pacjenta. Nadmierna ingerencja może doprowadzić do odmiennego efektu.

Zabieg polega na nacięciu w zmarszczce naturalnej, następnie wycięciu nadmiaru skóry i mięśnia okrężnego oka. Efektem jest znaczne pogłębienie górnej części powieki. Ranę zeszywa się bardzo cienką nitką. Powstała blizna jest prawie niewidoczna.

Plastyka powiek dolnych polega na nacięciu poniżej brzegu rzęsowego, oddzieleniu skóry do dolnego brzegu oczodołu i usunięciu nadmiaru tkanki tłuszczowej – likwidowane są tzw. worki tłuszczowe pod oczami. Pod koniec zabiegu chirurg plastyczny usuwa nadmiar skóry.

Plastyka powiek wymaga pobytu jednodniowego w klinice.

Przygotowanie do zabiegu w  zakresie badań diagnostycznych: Badania laboratoryjne: morfologia z rozmazem, glikemia na czczo, czas krzepnięcia i krwawienia (APTT, INR), HBsAg, Anti-HCV, HIV, EKG oraz na 4 tygodnie przed operacją trzeba maksymalnie ograniczyć liczbę wypalanych papierosów. Na 14 dni przed operacją konieczne jest odstawienie środków przeciwbólowych zawierających kwas salicylowy i leków zawierających aspirynę.

Po operacji: Kilka godzin po zabiegu pacjent opuszcza szpital, a do pełnej aktywności życiowej może wrócić po kilku dniach. Szwy usuwa się po tygodniu. Obrzęk i zasinienia w miejscu zabiegu mogą utrzymywać się do 2 tygodni. Czas rekonwalescencji wynosi ok. 7-10 dni.

Źródło:
M. Kęcik, Metody rekonstrukcji powieki górnej w chirurgicznym leczeniu nowotworów. V Łódzkie Forum Okulistyczne. Okulistyka, Łódź 2008.
http://www.medicover.com